ေပးစာ

ညထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္
ဘာမွမျဖစ္ပဲ ျပန္ခဲ့ရတယ္
လူတစ္ေယာက္ ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်ခံရတယ္
ေသၿပီးမွပါ
ငါဟာမေသေသးပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်ခံခ်င္တယ္
ေအးစက္နက္ေမွာင္တဲ့ တစိမ္းတရံဆံေလာကကုိ ခဏေလာက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ
ဒီဒီတို႕ ေျပာတာသတိရတယ္
ဟုိတုံးက ဟုိလုိလုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာင္းမွာ
အခု နင္စိတ္မပါေတာ့လည္း ကိစေတာ့မရွိဘူး
တစ္ေယာက္ထည္း လုပ္ရတာ ပုိၿပီးလြတ္လပ္မယ္
အျပန္အလွန္ တာ၀န္ယူရတာမ်ိဳးလည္း မရွိေတာ့ဘူး
ေနေရာင္ဟာ ျပဳတ္က်ျပန္႔က်ဲေနတယ္
နင့္မ်က္ႏွာကို ငါၾကည့္ေနခဲ့တယ္
စိတ္ကူးထဲမွာ
ခု ေနာက္ထပ္တစ္ခါ
နင္ ဆုိတာ နင္တုိ႕အားလုံးကို ေျပာတာ
ရထားလမ္းနံေဘးကုိလည္း မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး
ေကာ္ဖီဥယ်ာဥ္ထဲလည္း မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး
ေရဒီယုိမွာ မုန္တုိင္းသတင္းလာရင္ သတိရတဲ့အခါရတယ္
မိုးေရထဲမွာ တခါတေလ ငါမူးသြပ္တယ္
ေတာင့္တေနတာမ်ိဳးမရွိဘူး
လုိအပ္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ လစ္ဟာေနတာမ်ိဳးလည္း မရွိဘူး
မျဖစ္ေနေတာ့တာပဲရွိတယ္
လမ္းၾကားထဲ မေတာ္တဆ၀င္လာတဲ့ မီးရထားစက္ေခါင္းနဲ႔ ေတြ႕သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္
သုံးထပ္အထိ တက္လာတဲ့ ဆင္ရုိင္းတစ္အုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ေရာက္မလာေသးဘူး
ေရဒီယုိမွာ မုန္တုိင္းသတင္းလာေနတယ္
အျမဲပဲ
ငါလူးလိမ့္ေနတယ္
တဆတ္ဆတ္ခါေနတယ္
တခ်က္တခ်က္ တုန္သြားတယ္
မုန္တုိင္းသတင္းေတြဟာ ပုိၿပီးသည္းလာတယ္
ျပတင္းမွန္ေတြ မႈန္၀ါးလာတယ္
ဘာကိုမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး
ငါ့မ်က္ႏွာကုိ ငါလုိက္စမ္းတယ္
နင့္မ်က္ႏွာကို ေတြ႕တယ္
ေရဆာေလာင္တယ္
ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး
ခုထိ

၂.၂.၀၈

 

မဆ