……………………………….

ဦးတင္စိန္-ျမန္မာကြန္တင္ပုိရီပို၀က္။ ။ဘယ္ဟာကိုခံစားရမလဲ ေရြးဖို႔အခ်ိန္မရွိဘူး

ကုိညြန္႔ခင္-ျမန္မာကြန္တင္ပုိရီပို၀က္ထရီအနယ္လစ္။        ။ခံစားဖုိ႔အခ်ိန္မရွိဘူး

သန္းထြန္းဦးရဲ႕ အဂၤါေန႔ကုိ ဖတ္ေနခဲ့တယ္။ fbေပၚမွာ စတိတ္တုံးက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ရွာေနမိတယ္။ ဘာမွ သစ္စရာမရွိလုိ႔ ႏွစ္ကုိပဲ သစ္လုိက္ရတယ္။ အဲလုိေရးခဲ့တယ္။ ရွစ္တန္းတုံးက ရန္ျဖစ္လုိ႔ သူမခဲတံႏွင့္ထုိးခဲ့ေသာအရာေလး လက္ဖမိုးတြင္ရွိဆဲ။ သူမပင္လယ္ေလရႈဖုိ႔ထြက္သြားတယ္။ အဲဒီလုိ ကေရာ္ကမယ္ေရးပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ဘူး။ လစာႏွစ္ဆရမယ့္ေဒသတစ္ခုဆီ မူလတန္းျပဆရာမေလးအျဖစ္ ကၽြန္းမႀကီးကုိ စြန္႔ခြာသြားခဲ့တယ္။ သူမနာမည္ကုိ ရုိက္ထဲ့လုိက္ေတာ့ ရန္ကုန္ ၃၊ မေလးရွား ၁၊ စင္ကာပူ ၁၊ မႏၱေလး၁။ ေဘာ္စတန္ ၁။ ကမ္းယံမွာေရးထားတာေတြ ျပန္ဖတ္ေနခဲ့တယ္။ နန္းနန္းရဲ႕ မုိးျပာေအာက္က သံလြင္ဖတ္ေနခဲ့တယ္။ ပန္းခူးရင္ အျမစ္မပါေစနဲ႔လုိ႔ အျဖဴေတြက သူတို႔ကေလးေတြကုိ ငယ္ငယ္တည္းက သင္သတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ‘မီးခုိးေငြ႕ မီးခုိးမွ်င္’ထဲက ဇာတ္ေကာင္လုိ သုိင္း၀တၳဳတစ္ထပ္နဲ႔ က်န္ခဲ့။ ဒီႏွစ္/ေဆာင္း/လ/ျဂိဳဟ္ခြင္မွာ ေသာက္ကံေကာင္းေနပါတယ္။ ေမပဲလ္သီးရဲ႕ရနံကုိ ပုလင္းထဲထိသယ္ေဆာင္လာတာ ဒါမွအႏုပညာ။ နာဇီေခတ္ကအေၾကာင္း ၀တၳဳတိုမ်ားျဖင့္သာ သရုပ္မေဖာ္ထားလွ်င္ ယခုေလာက္အခ်ိန္တြင္ နာဇီေခတ္ႀကီးကုိ ေမ့ေပ်ာက္သြားၾကမည္သာျဖစ္သည္။