အိမ္သာခြက္ျဖဴျဖဴသည္ သူေထြးခ်လုိက္ေသာ တံေတြးေၾကာင့္ အနီေရာင္စြန္းသြားသည္။ ေသြးစမ်ားပါေနေသာ တံေတြးကြက္ေပၚသုိ႔ သူ႕ေသးလမ္းေၾကာင္းကုိ ဦးတည္လုိက္ရာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမ်ာပါသြားေတာ့သည္။ နံရံတြင္ ေဖာက္ထားေသာ ခပ္ေသးေသးေလ၀င္ေပါက္မွ မီးခုိးေငြ႕အခ်ိဳ႕၀င္လာသည္။ တံစက္ျမိတ္အစြန္မွ စီးက်ေနေသာ မုိးေရစက္မ်ားအၾကားတြင္ မီးခုိးေငြ႕မ်ား ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ေရစီးသန္ေသာ ေခ်ာင္းတစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းေဖာက္လုပ္ထားေသာ ႀကိဳးတံတားတစ္ခုကုိ ျမင္ေယာင္လာသည္။ ထုိတံတားပုံကုိ သူမၾကာခဏ ညွပ္ေလ့ရွိေသာ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္နံရံတြင္ကပ္ထားသည္။ ဆံပင္ညွပ္သည့္ေကာင္မေလးတြင္ လွပေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားမရွိပါ။ သူမသည္ ေလယာဥ္ပုိင္သည့္ သေဌးတစ္ဦး၏ စပြန္ဆာ ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း သူ႕ကုိ ေျပာျပခဲ့ဘူးသည္။ သူမထံမွ ထုိစကားၾကားရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဂူးဂဲတြင္ ေလယာဥ္ကတ္တေလာက္အခ်ိဳ႕ သူရွာေဖြ ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ေနေသာ စကားသံမ်ား သူ႕နားအတြင္းသို႔ တုိး၀င္လာသည္။ အသက္ႀကီးပုိင္အမ်ိဳးသားက သူ၏ ဇနီးျဖစ္ဟန္ရွိသူကုိ ထမင္းၾကမ္းေတြ ဘာလုိ႔ သြန္ပစ္လုိက္ရတာလဲဟု ေမးေနသည္။ ဇနီးျဖစ္သူက ရွင့္သမီးသြန္ပစ္လိုက္တာဟုိ ျပန္ေျဖသည္။ အသက္ႀကီးပုိင္း အမ်ိဳးသား၏ ျမားဦးက သမီးျဖစ္သူထံလွည့္သြားသည္။ နင္တို႔က ပုိက္ဆံတန္ဘုိးမသိတဲ့သူေတြပဲ။ သမီးျဖစ္သူက ျပန္ပက္သည္။ မသြန္ေတာ့ေကာ အေဖ့ထမင္းေတြ ဘယ္သူစားမွာမုိ႔လဲ။ မုိးက ပုိသည္းလာသည္။ မုိးႏွင့္အတူ ေလပါပါလာသျဖင့္ ႀကိဳးတံတားေလး လႈပ္ခါလာသည္။ ႀကိဳးတံတားေအာင္ ေခ်ာင္းေရထဲတြင္ ေက်ာက္ခဲ့အခ်ိဳ႕ ေမ်ာပါလ်က္ရွိသည္။ ယင္းေခ်ာင္းကေလး၏ နံေဘးတြင္ ယာေတာအိမ္တစ္လုံးရွိသည္။ ယင္းအိမ္တြင္ ဆြံ႕အေနသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရွိသည္။ ယင္းအမ်ိဳးသမီးထံသုိ႔ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးသည္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အမႊာကေလးႏွစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ဥၾသဆုိသည့္ ႏုိင္ငံျခားဇာတ္ကားတြင္ သူ႕ၾကည့္ရႈခဲ့ရသည္။ ေလယာဥ္စီးတုိင္း ေသမွာေၾကာက္သည့္ စိတ္က ေပၚလာတတ္သည္။ မည္သည့္မိန္းမႏွင့္မဆုိ စကားလက္ဆုံက်ေလ့ရွိေသာ သူသည္ ေလယာဥ္မယ္မ်ားႏွင့္ စကားေျပာေလ့မရွိပါ။ သူငယ္စဥ္က အဘြားထံမွ မုန္႔ဖုိးရသျဖင့္ အလြတ္က်က္မွတ္ခဲ့ဘူးေသာ ဘုရားစာမ်ားကုိ ရြတ္ဆုိေနရသျဖင့္ စကားမေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဆံပင္ညွပ္သည့္ေကာင္မေလးကို ေလယာဥ္မယ္အျဖစ္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရသည္ သုိ႔မဟုတ္ မိုးထဲေလထဲ လႈပ္ခါေနေသာ ႀကိဳးတံတားေပၚတြင္ သူမႏွင့္အတူ ကူးျဖတ္သြားသည္ဟု အိမ္သာတက္ေနစဥ္ သူစိတ္ကူးၾကည့္မိသည္။ အဘုိးအုိက ေျမျပင္တြင္ ျပန္႔က်ဲေနေသာ ထမင္းလုံးမ်ားကုိ ျပန္လည္ေကာက္ယူရန္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရွိသည္။ သမီးျဖစ္သူက မလုပ္ပါနဲ႔အေဖ။ အေဖဟာေလ..အေဖ့ဟာအေဖလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မေနတတ္ဘူး။ သူမ်ားကုိလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မထားဘူး။ အေမေရ..ေၾကာင္ကေလးေတြ ေမြးေနၿပီ။ အားလုံးတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ခဏေနေတာ့ ျမင္ကြင္းထဲသုိ႔ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ဟဲ့ေၾကာင္မႀကီးက မေမြးႏုိင္လုိ႔နဲ႔တူတယ္ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ေျပာလုိက္သည္။ အေဖျဖစ္သူက ေဟ..ဟုတ္လား။ သမီးျဖစ္သူက ေမာင္ေလးေရ..အေပၚမွာ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္လဲဟု လွမ္းေမးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဤ၀တၳဳကုိ ေရႊအျမဳေတြသုိ႔ ပို႔မည္။ သုိ႔ေသာ အင္တာနက္ဆုိင္သုိ႔ ၀င္လာသူတစ္ဦးသည္ ေခ်းပုံနင္းခဲ့ပုံရသည္။ မီးပ်က္ေနသျဖင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ကလည္း မေကာင္းသျဖင့္ ဤ၀တၳဳကုိ ဤေနရာတြင္ ရပ္ရပါေတာ့မည္။
Archive for July, 2012
အခုေတာ့ .. တကယ့္ကုိ ေသခ်ာလြန္းခဲ့ၿပီ
Posted in Prose on July 28, 2012| Leave a Comment »
ဆူပြက္ေနတဲ့အိပ္မက္
Posted in Poem on July 7, 2012| 1 Comment »
ဆူပြက္ေနတဲ့အိပ္မက္
ဖိတ္တခ်ိဳ႕ စင္တခ်ိဳ႕
အိပ္မက္ဟာ ဆက္လက္ဆူပြက္ေနတယ္
အျမွပ္တစီစီ
တခ်ိဳ႕ဟာ
ဆူပြက္ေနတဲ့အိပ္မက္ထဲက ထြက္က်
တခ်ိဳ႕ဆက္လက္ ဆူပြက္ အိပ္မက္
အိပ္မက္ဟာ ရပ္သြားတယ္
ဆူပြက္မႈရပ္သြားတယ္
ေနာက္အိပ္မက္တစ္ခု ေျပာင္းမက္တယ္
ေနာက္အိပ္မက္ဟာ ဆက္လက္ဆူပြက္ျခင္းရွိမရွိ
အိပ္မက္ကေန ႏုိးလာတယ္
ဆူပြက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ကုိ အမွတ္ရျခင္း ရွိ/မရွိ
မဆ
Kanyan's Blog 