(ပီကာဆုိ ပန္းခ်ီမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ)
အဲဒါကုိ ပထမဆုံး စေတြ႕တာ က်ဳပ္ပဲ။
ဒင္းက ေျခသုံးေျခာင္းနဲ႔၊ ေခါင္းႏွစ္လုံးနဲဲ႔ဗ်ား။
က်ဳပ္တို႔ထဲက အသက္အႀကီးဆုံးလူေတာင္မွ
အဲဒါမိ်ဳး ၾကားလည္းမၾကား ျမင္လည္းမျမင္ဖူးဘူးဆိုပဲ။
အိမ္နားနီးပါးေတြအားလုံး လမ္းေပၚကေန တိုးေ၀ွ႕ၾကည့္ၾကတယ္၊
ေနာက္ေတာ့ တစ္ရြာလုံးပါလာပါေလေရာ၊
အံ့ဖြယ္အျဖစ္က တစ္နယ္လုံးက လူေတြကို ဆြဲေခၚလုိက္တယ္။
အဲဒီ မေကာင္းဆုိး၀ါးကုိ ဒင္းအေမႀကီးက
လွ်ာနဲ႔ ရက္ေပးေနတာ က်ဳပ္တို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒါ စစ္ႀကီးျဖစ္ေနတုံး အီစတာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ေပါ့။
“ဘုရား႐ိုက္တာ ဘုရား႐ိုက္တာ”လုိ႔ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ ေရရြတ္လုိက္တယ္။
မိန္းမေတြအားလုံး အဲဒီအတုိင္း လုိက္ျမည္တမ္းကုန္ၾကတယ္။ ေယာက်္ားေတြကေတာ့
မိန္းမေတြေရွ႕ ပိတ္ရပ္ၿပီး သုန္သုန္မႈန္မႈန္နဲ႔ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း ေျပာအၿပီး
ကေလးေတြကုိ အိမ္ဖက္ဆီ ျပန္ေမာင္းထုတ္လုိက္ၾကတယ္။
“အျပစ္ေလာကထဲက အျပစ္သားပဲ” အဘြားႀကီးက
ထျမည္ျပန္ က်န္တဲ့လူေတြ လုိက္ရြတ္ၾကျပန္တယ္။
ေယာက်္ားသားေတြကေတာ့ ေ၀ခြဲမရပုံမ်ိဳးနဲ႔ ၀ုိင္းပတ္ရပ္ေနၾကတယ္။
“သိပ္ေတာ့ မခံေလာက္ဘူး မတ္တပ္ေတာင္ မရပ္ႏုိင္တာ ၾကည့္ပါလား”
“ဒင္းဒုကၡကုိ အဆုံးသတ္ေပးရမယ္”
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွေတာ့ ေရွ႕ထြက္မလာၾကဘူး။
“အျပစ္ကင္းတဲ့ေသြးေတြပဲ၊ အျပစ္ကင္းတဲ့ေသြးေတြ။ ဘုရားသခင္
ကုိယ္ထင္ျပေတာ္မူတယ္။ အို .. သူ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသား။ သုိးငယ္ရဲ႕ မြန္ျမတ္ေသာေန႔မွာ..”
“ဘာေပါက္ကရေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ” တစ္ေယာက္ေယာက္က မိန္းမေတြကုိ ေငါက္လုိက္တယ္။
သုိးအေမႀကီးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕မေကာင္းဆုိး၀ါးေလးကုိ အသာအယာပဲ
ဆက္လ်က္ေပးေနတယ္။ မီးဖြားၿပီးစ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အေပ်ာ္တစ္ျခမ္း ႏြမ္းနယ္မႈတစ္၀က္ပါတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၀ုိင္းေနတဲ့လူေတြကုိ
ရီေ၀ေ၀ လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီး
ဓမၼတာအတုိင္း
အခ်င္းခ်လုိက္တယ္။
“အံ့စရာပဲေဟ့၊ ငါေျပာမယ္၊ အံ့စရာပဲ”
“ျပတုိက္ပို႔ဖို႔ေကာင္းတာဗ်”
“ေဟ့ေကာင္ မင္းတို႔ေတာ့ ပြၿပီ” တစ္ေယာက္ေယာက္က
မိန္းမေတြကုိ ခဏေလာက္ တိတ္သြားေအာင္ လုပ္လုိက္ၿပီးေတာ့
အဲဒီအသံေတြ ထြက္လာျပန္တယ္။
“မတ္တပ္ထ ရပ္ခ်င္ေနပုံပဲ”
“တိရိစၦာန္ဆရာ၀န္ ေခၚဟ”
“တိရိစၦာန္ဆရာ၀န္ကျဖင့္ ေရွ႕ေရာက္ေနေပါ့”
ဒင္းခမ်ာ လုံး၀ကုိ ထမလာတာ။ သိပ္မၾကာခင္ပဲ ေသရွာတယ္။
က်ဳပ္တုိ႔မလည္း ခုမွ စိတ္သက္သာရာေတြရ အိမ္ကုိျပန္ၾကေတာ့တယ္။
တစ္ေႏြလုံံး စကားေျပာရင္ အဲဒီအေၾကာင္းက ပါ ပါလာတယ္။ တစ္ေယာက္ကျဖင့္
အဲဒါကုိ ျပန္ေဖာ္မယ္ေတာင္ ၾကံေသးရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့
ေမ့သြားၾကေတာ့တယ္။ က်ဳပ္တို႔ သိဖူးၾကံဳဖူးသမွ်
သဘာ၀တရားရဲ႕ တျခားေခ်ာက္ျခားစရာေတြၾကားထဲမယ္
တေျဖးေျဖး ဟန္က်ပန္က် ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ က်ဳပ္လည္းသိလာရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္တုံးက ေျခေျခာက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ျမင္းေတြ ႏြားေတြ ေမြးတာ၊
ဥေရာပေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မ်က္လုံးေလးလုံး ေခါင္းႏွစ္လုံး မိန္းမေတြ
တစ္ငိုတည္းငိုေနရတာ၊ ဂ်ပန္မွာေတာ့
အားလုံး ခရစ္ယာန္ မဟုတ္ေပမယ့္ အီစတာသိုးေပါက္စရဲ႕
ေခ်ာက္ျခားစရာ အမွတ္ရဖြယ္အေၾကာင္းဟာ
အေတာ္ေလးကို အသက္၀င္ေနေသးတာေတြကိုေပါ့။
မူရင္းကဗ်ာဆရာ – Sándor Kányádi
မူရင္း ကဗ်ာ – Easter Lamb
မူရင္းဘာသာ – ဟန္ေဂရီ
အဂၤလိပ္ဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိသူ – Paul Sohar
Kanyan's Blog 