ေတးအုိေဟာင္း

 

ေမွာ္၀င္ေနတဲ့ေလွကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ၾကေတာ့

အခန္းဟာ ျပာလဲ့လဲ့ ေဆးျပင္းလိပ္မီးခုိေတြနဲ႔ ျပည့္

ငါတို႔ေရွ႕မယ္ ေရသူမ ရပ္ေန ပင္လယ္ေရေမွာ္ေတြ ဖုံးလုိ႔

မ်က္လုံးေတြ စိမ္းလို႔ ေျပာလိုက္တာကုိ နားမလည္လုိ႔ရယ္

 

ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း အတတ္ကို ဘယ္တုံးကမွ မသင္ခဲ့မိလုိ႔ရယ္ သူမ ရွက္ေနပုံပဲ

မီးသင့္ေက်ာက္(၁)ေတြ သူမရဲ႕ ပြင့္အာေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကၽြမ္းေလာင္ေစတယ္

သူမ၀တ္စုံ မီးခုိးေတြအူေနတာ သူမသိပုံမေပၚ

လင္းေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ပိုးမွ်င္စေတြဆီက ျပာေတြက်လာေန

 

ပင္လယ္ေပ်ာ္ႀကီးေတြမယ္ ေဆးတံကုိလည္း မေတြ႕ရ ေဆးတံ႐ုိးေတာင္ မျမင္ရ

ျပာလဲ့လဲ့ နက္႐ိႈ္င္းမႈကသာ သူတို႔နဲ႔ထုိက္တန္သမွ်ကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားေတာ့တယ္

အလင္းေရာင္နဲ႔ အသားတက် ျဖစ္ဖို႔ိေရာ ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ ခါးတားတား

ကုန္းေလကုိ ႐ႈဖို႔ေရာဆုိတာ ခက္ေတာ့ခက္သားကလား

 

၁ – cinders

 

 

 

မူရင္းကဗ်ာဆရာ – Osip Mandelstam 

မူရင္းကဗ်ာ – Madrigal

မူရင္းဘာသာ – ႐ုရွား

အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဆုိသူ – Olga Kamensky