“ျပန္မလာခဲ့နဲ႔” အေမ
လမ္းေပၚမွာ ဂစ္တာကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္။ သူမရဲ႕ႏုိ႔ေတြကုိ အဲဒီထဲ ထုိးထည့္ေတာ့မယ့္ အတုိင္း။ လုိအပ္တဲ့နည္းလမ္းအရ သူမဟာ ဂစ္တာ တီးၿပီး ငါးဆယ္မ်ိဳး တစ္ရာမ်ိဳးေတာင္းရတယ္။ မိုးစက္ေတြက်လာရင္ သူမ ဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ ဂစ္တာရဲ႕ အဂၤါဇာတ္ဟာ ဂစ္တာရဲ႕အသံပဲ၊ သူမရဲ႕ သမီးကုိ သူမ ပိတ္ကန္လုိက္တယ္။
ဒယီးဒယိုင္က်လာတဲ့ မိုးစက္ေတြ ပလက္ေဖာင္းနဲ႔အထိမွာ ေျခက်င္း၀တ္ကေန က်ိဳးသြားတယ္။ မိုးေရေတြ ေရေအာက္ေျမာင္းေတြကေန တြားသြားတယ္။ ေျမႀကီးေပၚ တရြတ္ဆြဲသြားတယ္။ ဂစ္တာဟာ မိန္းမၾကမ္းရဲ႕လက္မွာ တြဲလဲက်ေနတယ္။ ဒင္းလမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တာ အေၾကာင္းတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းမွာ စီးကရက္တစ္လိပ္ မတပ္ခင္ သူမရပ္လုိက္.. ေနာက္ေတာ့ ဂစ္တာကုိ ျပန္တီးတယ္။ ဂစ္တာဟာ သူမကုိ မထီမဲ့ျမင္လုပ္၊ အဲလုိနဲ႔ သူမကုိ ေပလယ်ကံျပဳထား။ ဂစ္တာရဲ႕ အဂၤါဇာတ္ေတြ ႀကီးထြားလာျခင္းမရွိ၊ တုန္ခါျခင္းလည္းမရွိ၊ သူတို႔မွာရွိတာက အထုံးရယ္၊ ႀကိဳးရယ္။
ေျမေအာက္ခန္းထဲမွာ သတင္းစာ စကၠဴက အရြက္ႏွစ္ဆယ္၊ သံခ်ည္သံေကြးေတြက ႏွစ္ဆယ့္တစ္ေခ်ာင္း လဲေလ်ာင္းေနတယ္။ ၀မ္းနည္းမႈ ေရမုိင္ ရွစ္ရာ၊ ဆာေလာင္မႈ ေရမုိင္ ရွစ္ရာ နဲ႔ ပိုးဟပ္အေကာင္တစ္သန္းကေတာ့ အျပစ္တစ္ခု ထေျမာက္ေနၿပီဆုိတာ သိေနၾကတယ္။
ဂစ္တာသည္မဟာ သူမရဲ႕ သမီးကုိ ကုိင္ထားတယ္။ ငါ ထပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဂစ္တာကပဲ အဲဒီမိန္းမကုိ ကုိင္ထားသလုိလုိပုံမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ဂစ္တာသည္မရဲ႕ လည္ပင္းကုိ ဂစ္တာက တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္။ လဲေသလုိက္ရေကာင္းမလား မသိႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့ ပိန္လွီေဖ်ာ့ေတာ့ သမီးငယ္ရဲ႕ လက္ေကာက္၀တ္ဟာ ဂစ္တာရဲ႕ ဖလက္တံပဲ။
ဂ်ိန္းအဗေရးလ္ရဲ႕ အေမက သူ႕သမီးသူ အတင္းဖာခံခုိင္းခဲ့တယ္။ ဂစ္တာေတြလုိ႔ေပါ။ မိခင္ေမတၱာဆုိတာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါ့။ ဒီမိန္းမကေတာ့ ဂစ္တာကုိ မေတာ္တဆ ရလာတာ။ ဒီမိန္းမဟာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေလွကားေပၚက လိမ့္၊ ၀ရန္တာေပၚက် .. ေနာက္ေတာ့ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ဝင္ေအာင္းမိတာပဲ။ တခ်ိဳ႕မိခင္ေမတၱာဆုိတာေတြက ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အာဏာအစြယ္ကို ျဖဲျပခ်င္တဲ့ ေရာဂါတမ်ိဳးေလာက္သာ ျဖစ္ျဖစ္ေနတာလည္း အံ့စရာ။
ဂစ္တာက ဂစ္တာသည္မကုိ ဂစ္တာဘူးထဲ ျပန္ထည့္ပစ္လုိက္တယ္။
မူရင္းကဗ်ာဆရာမ = Kim Yi-deum
မူရင္းကဗ်ာ = The Guitarist on the Street
မူရင္းဘာသာ = ကုိရီးယား
အဂၤလိပ္္ဘာသာ ျပန္ဆုိသူ = Jiyoon Lee
Kanyan's Blog 