လူတုိင္းနဲ႔ အထီးက်န္

အရုိးကုိ အသားနဲ႔ ဖုံးလုိက္တယ္
ၿပီး အဲဒီမွာ
စိတ္တစ္ခုထည့္တယ္
တခါတေလ ၀ိညဥ္တစ္ခု
မိန္းမေတြက ပန္းအုိးေတြ
နံရံမွာ ပစ္ေပါက္ခြဲၾက
ေယာက်္ားေတြ
အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ၾက
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ
ရွာေဖြမေတြ႕ၾကဘူး
ၾကည့္ပဲၾကည့္ေနရ
အိပ္ယာထဲ/က
တြား၀င္/တြားထြက္
အသားက အရုိးကုိ ဖုံးထားတယ္
အသားက
အသားထပ္ရွာတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့
ငါတုိ႔ဟာ
တစ္ခုတည္းေသာ
ၾကမၼာထဲ
ပိတ္မိခဲ့။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ
ရွာေဖြမေတြ႕ၾကဘူး။

ၿမိဳ႕ျပအမိႈက္ပုံးေတြျပည့္
အမိႈက္ပုံေတြျပည့္
အရူးေထာင္ေတြျပည့္
ေဆးရုံေတြျပည့္
သခၤ ်ိဳင္းေတြျပည့္။

တျခားဘာကမွ မျဖည့္ႏုိင္ခဲ့။